We staan in de iets te lange rij voor
het lopend buffet en de heerlijke geur van eten die mijn neus
binnendringt maakt het wachten niet makkelijker. Ik merk het ook aan
mijn ongeduldige nichtje die voor me staat. Ik sla mijn armen om haar
heen,om haar wat rustig te houden. Het schijnt te helpen, want ze
blijft stil staan. Ik druk een kus op haar blonde haren en glimlach
naar de man die voor ons staat. Ze draait zich om en slaat haar
mollige armpjes om mijn middel. 'Cecile?' 'Ja moppie, wat is er?' Ze
kijkt me indringend aan. 'Moeten we nog lang wachten?'. Ik denk aan
de keren dat ik het aan mijn vader vroeg,hij antwoordde nooit in
minuten, maar in liedjes van k3. 'Nog een liedje van k3,' antwoord
ik naar de blauwe ogen die me ongeduldig aankijken. Ze schijnt er
genoegen mee te nemen want ze drukt haar hoofd tegen me aan.
Eventjes later komen haar vragende ogen
weer tevoorschijn. 'Cecile?' 'Ja schat.' 'Jou papa is er niet meer
toch?' Ik kijk haar aan en schud mijn hoofd. 'Nee.' 'Maar gelukkig
heb je een nieuwe papa gekregen.' Ik kijk haar aan en glimlach, 'Ja,
gelukkig wel'. 'Jouw oude papa lijkt heel veel op mijn papa.' 'Ja dat
klopt, dat komt omdat ze broers zijn.' 'Ja, want jouw nieuwe papa
lijkt niet op mijn papa.' 'Nee, dat klopt lieverd, ze zijn ook geen
broers.' Even kijkt ze me aan en begint ze te glimlachen. 'En ik lijk
op jou, want jij bent mijn grote nicht.' Ik knik naar het stralende
meisje. 'En nu mag je eten uit kiezen nichtje,' glimlach ik. Ze knikt
en loopt met een grote grijns richting de tafel waar eten staat
uitgestald.
