Als morgen nooit meer komt...
Vertel je haar dan hoeveel ik van haar hou?
Ooit zat een klein meisje naast het bed van haar papa. Ze hield haar papa´s hand stevig vast. In gedachten houdt ze haar handje voor altijd in de warme hand van haar papa. Omdat ze weet dat morgen niet komen zal, omdat ze weet dat voor haar papa de tijd snel zou stoppen, en omdat ze weet dat ze deze hand snel moet loslaten...
Drie daagjes later overleed haar papa. Het was stil... lang stil, haar woorden waren op. Eigenlijk waren er geen woorden voor de pijn die het meisje van binnen voelde. Toch ging alles en iedereen door.. de tijd, de wereld, haar vrienden, haar familie....
Haar moeder kreeg een nieuwe relatie, ze vond het super voor haar mama en ze mocht de vriend wel. Toch voelde het raar. Ze kreeg het shirt waarin haar papa zijn laatste adem had uitgeblazen. Sinds dat moment ligt dat shirt onder haar kussen. Elke keer als het meisje zich verdrietig, alleen, of juist blij voelt pakt ze het shirt en sluit het in haar armen. Zo houdt ze in gedachten haar handje nog steeds in die van haar papa...
Toen morgen niet meer kwam vertelde mama hoeveel papa van haar hield:
Tot de maan er terug!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten